meerwaarde
ik wandel in mezelf een stukje mee
en verdwaal tussen wortels en geboorte
in dit uitbundig buitengebied
is het pad meegaand maar zompig
er ligt een steen om zich aan te stoten
te bezeren aan verwondering
over paarden in de wei, gevangen
door zwak intredend ongenoegen
maakt dit prikkelbaar, zijn het
de haastige pijlen, gepatineerd
maar onomkeerbaar ten tijde
van hervinden, afgevangen in
het kader van een soort eindstation
keer ik om, vertrek is nabij
de omgeving kleurt vertrouwd
bovendien, onderweg niets verloren
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 14 december 2024 | ||
| Thema's: | ||