vlekjes
vlekjes
Wie ge ook maar zijt
ze groeien met de tijd
niemand is ertegen bestand
ouderdomsvlekjes op je hand
ongemerkt komen ze eraan
en zullen met je meegaan
medailles van vergane jaren
die je stilaan zult vergaren
tekenen van ouderdom
bestand tegen elke gom
en later klimmen ze naar je gelaat
wat je ze ziet als je voor de spiegel staat
de knabbelende tand des tijds
schildert met bijzondere beits
zulke vlekjes op je gezicht
en daarover ging dit gedicht
Wie ge ook maar zijt
ze groeien met de tijd
niemand is ertegen bestand
ouderdomsvlekjes op je hand
ongemerkt komen ze eraan
en zullen met je meegaan
medailles van vergane jaren
die je stilaan zult vergaren
tekenen van ouderdom
bestand tegen elke gom
en later klimmen ze naar je gelaat
wat je ze ziet als je voor de spiegel staat
de knabbelende tand des tijds
schildert met bijzondere beits
zulke vlekjes op je gezicht
en daarover ging dit gedicht
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Donderdag, december 19, 2024 08:55 |
| Ik heb ze nog niet, maar ik word volgend jaar vijftig. Dat zal nog wel komen. Is niet erg, de tekenen van het ouder worden horen erbij. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Compostje |  
|
|
| Gecontroleerd door: Compostje | ||
| Gepubliceerd op: 18 december 2024 | ||
| Thema's: | ||