Stil en dromerig
Stil en dromerig
*****
op een kale tak met alleen maar bessen
zitten koolmezen stil en dromerig
hun veren dons zacht als vlokken sneeuw
in de ijzige lucht zo helder en kil
de wind fluistert zachtjes
terwijl de kou de wereld omarmt
maar de mezen blijven onverstoorbaar
hun blikken gericht op de bessen
de boom is als een stille wachttoren
beschermt de kleine vogels tegen de nacht
en als de eerste sneeuwvlokken vallen
zingen ze hun lied vol winterse kracht
zo klein zo dapper en vol van leven
koolmezen in wintertijd
een symbool van doorzetten en hoop
houden elkaar warm in de winter
*****
christa
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Zaterdag, januari 18, 2025 11:00 |
| Heerlijk om te lezen, dit mooie gedicht... Liefs, Aquarel |
|
| september: | Vrijdag, januari 17, 2025 19:27 |
| Prachtig Christa. Lieflijke vogeltjes. En warmte in het winterse |
|
| wytske: | Vrijdag, januari 17, 2025 16:00 |
| Wat ontzettend lief geschreven, met een glimlach gelezen, opgevrolijkt hierdoor | |
