mag ik cement steen en wat je begrijpt
ik bouw, herstel de fase van de sloop
mijn stad is zwart zonder gezicht
haar problemen ze verduisteren mij
composeer maar, hef het glas mijn lief
eens vloeit er een nieuwe stroming
en schrijven de woningen hun bestaan
waar zich nu verdorring bevindt
het herstel sluimert de stad binnen
en graaft de angsten en leugens op
en het geluk dat onaantastbaar bleek
het liefst dood ik wat zwakte bracht