Een rust
Mijn lichaam is zwaar en het trekt mij mee.
Onder de golven van zee ervaar ik rust.
Rust die zwaar is, rust die dik is, rust waar geen beweging is.
Rust geen vreugde en rust geen pijn.
Rust geen erger, rust de schijn.
Onder de golven van zee ervaar ik rust.
Rust die zwaar is, rust die dik is, rust waar geen beweging is.
Rust geen vreugde en rust geen pijn.
Rust geen erger, rust de schijn.
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Maandag, mei 12, 2025 16:20 |
| alleen de zwevender wijze van zijn, domein van leven in tegenwicht naartoe het wellichter aangezicht. groetje, hans |
|
| wijnand.: | Maandag, januari 20, 2025 21:49 |
| jij hebt rust nodig, als je zo vaak rust in zo'n korte tekst schrijft, heb je daar behoefte aan. | |
| Aquarel: | Maandag, januari 20, 2025 13:21 |
| Mooi geschreven. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: YishToya | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 januari 2025 | ||
| Thema's: | ||