Uitgeput
Ik doe m’n best om te blijven leven
maar ik voel hoe dat ik niet kan blijven geven
al mijn trauma’s blijven aan mij kleven
en zorgen dat ik nu van angst blijf beven.
Al mijn goesting is verdwenen
mijn kracht is gekwenen
Ik heb veel behoefte aan wenen
maar ze blijven maar gooien met stenen.
Houdt het dan nooit op?
Wanneer denken ze hierboven ook eens ‘stop!’
Ondertussen blijven ze ‘t maar uitdelen, die schop’n
Ik ben echt doodop
Ik wil zo graag rust in mijn lijf
Niet nog eens een misdrijf
‘K wil graag een mooier levensbeschrijf
Dan zoals nu, het zware bedrijf.
Reacties op dit gedicht
| wytske: | Donderdag, januari 30, 2025 10:29 |
| Wat een onmacht lees ik in je schrijven en kwaadheid. Moeilijk om dit te verwerken. Daarom sterkte en kracht. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Ceara | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 30 januari 2025 | ||
| Thema's: | ||