Een glazen katje op sokkel
als memorabel spiegelbeeld
is van haar voetstuk gevallen
het kon niet, juist dan
en alles waar het voor stond
viel ontspiegeld op houten grond
-door dat ondeugend katertje, Dio
hij weet wat hij moet doen
met een gevallen engel van toen-
Erbarme dich, klankzuiver
zingt boom omworteld
twijgen reiken handenhemels
in het blauwe alles geloven
van moeder aarde en geschiedenis
erbarmen, neemt haar in armen
terwijl ze danst in het donker
onder sterren, beton, vier windstreken
onder huid, dans om niet te breken
als een elf, een vreemdeling, 'n kind
vroeg : Ben je bang, haar ogen deernisgroot
waaieren en gloeien als boom's groeien