Klinkers en klanken
ik wieg de woorden in het ondiepe
waar uitval van letters vrij normaal is
je vindt er speling, dat wat je niet begrijpt
en schommelen door tot aan het eind
mijn handen vragen om een beetje verzet
leg ze gerangschikt, voel hun aanwezigheid
betast de druk, het golvende papier
en dobber door het boek dat geletterd is
hun structuur is breekbaar en bouwvallig
daardoor vormen ze niet, dat wat ik wil
ze logeren soms op papier en in mijn mond
houden van wordt zelden schuin geschreven
Over dit gedicht
| Auteur: wijnand. |  
|
|
| Gecontroleerd door: wijnand. | ||
| Gepubliceerd op: 31 januari 2025 | ||
| Thema's: | ||