Dit kortverhaal gaat over Lente. Voor wie haar niet kent; over een aantal dagen viert ze haar 19e verjaardag. Ze is woonachtig in het mooie, maar rustige Dronten. Aan de Groenlandstraat heeft ze het geluk met haar ouders en haar twee lieve zusjes samen te wonen.
Lente is een optimistische en een nieuwsgierige jongedame, altijd op zoek naar manieren om het leven om haar heen beter te begrijpen. Ze heeft een charismatische, maar een subtiele uitstraling, met haar oranjerode haren, die vaak opgestoken wordt gedragen, zodat haar schouders en nek te zien zijn, en dan haar smaragdgroene ogen die alles lijken op te merken. Haar naam past perfect bij haar, want wanneer ze een kamer binnen wandelt brengt ze een frisse energie mee die de mensen aldaar inspireert.

Ze houdt niet van rustige ochtenden met een kop koffie in haar favoriete mok. Haar kamer staat weliswaar vol planten, half verzorgd, want Lente die is altijd druk bezig. Altijd is ze haar energie en tijd kwijt aan haar vele talenten.

Ze speelt al piano sinds haar vierde en kan de knapste en moeilijkste stukken van Chopin uit haar hoofd spelen. Haar vingers bewegen vliegensvlug over de toetsen. Maar ze houdt er ook van om zelf melodieën te verzinnen. Daarnaast is een behendige tennisster; ze staat bekend om haar unieke opslag en rappe reflexen op de baan. Als ze niet achter de piano zit of op het tennisveld staat, vind je haar vaak in de manage, waar ze haar favoriete paard, genaamd Rosie, traint. Een prachtige volbloed Fries. Haar naam kennende heeft ze een natuurlijke klik met dieren, want ze straalt rust en vertrouwen uit, wat haar op de manage tot een geliefde ruiter maakt.

Naast deze artistieke en sportieve talenten heeft Lente ook een creatieve kant. Ze kan buitengewoon koken en bakken, waarbij ze graag experimenteert aan de hand van de vele kookboeken die zij in bezit heeft. Haar familie kijkt vaak uit naar haar culinaire creaties, van de meest luchtige brownies tot de meest exotische gerechten die je de geur en uitstekende smaken niet snel doen vergeten.

Ondanks haar vele talenten, die te veel zijn om op te sommen in dit kortverhaal, is er toch één talent waar ze het aller trotst op is: Twirlen. Lente heeft de bijzondere gave om de baton, het belangrijkste attribuut bij twirlen, vloeiend en sierlijk te laten draaien. Alle aandacht gaat naar de baton, die voortdurend in beweging wordt gehouden. Zij danst dan op haar zelfgekozen muziek, waarbij schoonheid, ritme en techniek naadloos samen komen met het twirlen. Wanneer zij danst, lijkt de wereld om haar heen even stil te staan. Het is alleen Lente, haar baton, en haar oranjerode haren die sierlijk deinen met elke krachtige pas die zij maakt.

Wat niemand weet, is dat Lente het twirlen geheim houdt voor haar familie. Wanneer ze aangeeft te gaan hardlopen, gaat ze eigenlijk stiekem naar de twirlvereniging. Twirlen voelt voor Lente anders dan de andere dingen waar ze goed in is. Het is geen vaardigheid dat haar ouders ooit van haar verwachten of aanmoedigen. Ze is één keer mee geweest met een vriendin, voor een proefles, en sindsdien is het dit talent iets wat ze niet zomaar wilde delen met haar familie. Wellicht omdat het zo dicht bij haar hart ligt, of wellicht omdat ze bang is dat haar familie het niet helemaal zou begrijpen. Wat het ook is, het is een deel van haarzelf dat ze liever voor zichzelf houdt.

Elke donderdag en zondagavond trekt ze haar hardloopkleding aan, doet ze alsof ze haar schoenen strikt en haar hardloopprogramma op haar smartphone laadt, met zwaar gemoed, maar toch met een lichte glimlach verdwijnt ze dan door de voordeur. Haar route is keurig en netjes uitgestippeld om zo min mogelijk bekenden tegen te komen.

Zodra ze aankomt bij de vereniging voelt ze zich vrij, alsof alle lasten van haar schouders vallen. In de zaal, met haar vriendinnen, kan ze helemaal zichzelf zijn. Ze oefent haar routines met pracht en toewijding die in woorden moeilijk is samen te vatten. Lente weet dat ze hier thuishoort. Dit is haar plek, haar moment om alles even los te laten, en haarzelf te zijn zonder druk van buiten of van haar familie. Toch weet ze dat ze dat er een dag zal komen waarop ze haar talent en passie met hen zal moeten delen. Wie weet ooit kampioen te worden. Maar voor nu is het haar eigen wereld, een plek waar niemand anders toegang tot heeft, en dat maakt het extra bijzonder.

(Ik wil graag mijn verhaal met jullie delen. In zijn originele vorm werd het afgewezen voor publicatie in het magazine waar ik als vrijwilliger werk. Mijn collega’s hogerop in de hierarchie vonden het naar eigen zeggen ‘licht erotisch’, maar daar was ik het niet mee eens. Ik heb geprobeerd andere platforms te vinden, zoals ‘Gedichten Freaks’, maar dan voor verhalen. Helaas zonder succes. Daarom hoop ik dat het voor één keer is toegestaan om mijn verhaal hier in te sturen. Het zou zonde zijn als het nooit door iemand gelezen wordt. Alvast bedankt!)