1989
Ik wankel tussen doorgaan en opgeven,
blijven hopen of ophouden met leven,
we hebben elkaar in liefde boven de hoogste wolken geheven,
maar nu begint de grond onder ons zo hard en wild te beven,
dat we beiden niet meer kunnen staan op onze eigen benen,
ik vlucht weg naar mijn werk terwijl jij je terugtrekt naar je kinderen,
om zo een diepgaande gesprek met elkaar keer op keer te verhinderen,
vanaf dag één zei ik dat ik een huismus ben,
toch kom ik nu meer tot rust op mijn werk en voel ik alleen daar een beetje zen.
daarom vraag ik me nu echt af….. awa, moet ik blijven leven of sterven en opgeven.
Want ik verkies nog steeds één leven met jou boven een eeuwigheid alleen in de kou
blijven hopen of ophouden met leven,
we hebben elkaar in liefde boven de hoogste wolken geheven,
maar nu begint de grond onder ons zo hard en wild te beven,
dat we beiden niet meer kunnen staan op onze eigen benen,
ik vlucht weg naar mijn werk terwijl jij je terugtrekt naar je kinderen,
om zo een diepgaande gesprek met elkaar keer op keer te verhinderen,
vanaf dag één zei ik dat ik een huismus ben,
toch kom ik nu meer tot rust op mijn werk en voel ik alleen daar een beetje zen.
daarom vraag ik me nu echt af….. awa, moet ik blijven leven of sterven en opgeven.
Want ik verkies nog steeds één leven met jou boven een eeuwigheid alleen in de kou
Over dit gedicht
| Auteur: Bragan | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 februari 2025 | ||
| Thema's: | ||