| Hans Winter: | Dinsdag, mei 13, 2025 17:28 |
| het ruim vooruitzicht verdicht zich in stipjes wit en verzacht het zomaar zuiver zijn zo eindig tijdloos stil. groetje, hans |
|
| wijnand.: | Dinsdag, februari 11, 2025 21:54 |
| leuk versje | |
| Aquarel: | Dinsdag, februari 11, 2025 21:48 |
| Mooi, en zoals je hem hebt aangepast nog wat mooier... Liefs, Aquarel |
|
| ErikG 64: | Dinsdag, februari 11, 2025 10:53 |
| Een bijgeschaafde variant van dit gedicht is misschien nog een beetje beter: Zie toch dit vallen, zwijgend teder, gedicht van vlokken in de grijze lucht, een zachte stem die ruisend zoekt naar klaterende reden dan plotseling aarzelt, dwarrelend verstomt en onuitspreekbaar zucht. |
|
| Auteur: ErikG 64 | ||
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 februari 2025 | ||
| Thema's: | ||