Uit Vlaanderen wil ik haar stelen verpakken in een goede daad niemand kan onschuld beter kweken dan het gebaar dat binnenin mij ontstaat
ze is fragieler dan het spinnenweb dat een winterlang op de schuur past de koude door haar draden laat lopen en over een tijd in de zuidenwind vergaat
met mijn vingers maak ik haar kleiner zodat ze subtiel haar afkomst doorgeeft aan de stad die haar in stenen bewaart ze blijft mij bewaken het intieme dat raakt