Reiziger
mijn metgezel reist nu met mijn vragen
een paar zaken die nog niet zijn verpakt
ik vind hem aardig soms wel iets bekakt
over mij had hij niet veel te klagen
wat hij deed voelde moeizaam en uitverkocht
kroop maar zelden van zijn brede schouders af
het denken maakte hem futloos en bekaf
en blindeerde de antwoorden die hij zocht
ze waren er niet, wat hij in zijn pen had
en al dagenlang in zijn schrijven lagen
en de vele onvolmaakheden dichten
af en toe leek het of men hem vergat
en niet kon wonen in zijn nodige klagen
zijn reis was vol kwellingen en plichten
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Zondag, maart 23, 2025 15:42 |
| Zwaar, zoals het zijn kan, in het leven... Soms vind je dan niet de juiste woorden voor een gedicht waarover je tevreden bent... Daardoor lukt het delen niet, en word je soms vergeten. Dit gedicht vind ik mooi . Liefs, Aquarel |
|
| christina: | Zondag, maart 23, 2025 14:05 |
| Het gedicht wekt bij mij een gevoel van melancholie en begrip voor de worstelingen van het leven op. Leven kan soms zo vermoeiend zijn Ik lees je gedichten graag maar soms moet ik even goed nadenken en dat is niet erg liefs christa |
|
| M-Rose: | Zondag, maart 23, 2025 10:20 |
| Ken da nog eki gelezen in een paar zaken van reisvaardige dichters dat ni altijd goed foeteerd om hun penne zakken leeg te maken | |
Over dit gedicht
| Auteur: wijnand. |  
|
|
| Gecontroleerd door: wijnand. | ||
| Gepubliceerd op: 23 maart 2025 | ||
| Thema's: | ||