in mijn dagdromen geloof ik in sprookjes elfjes die koffie drinken in de tuin onder een rozenstruik de zon danst door de bladeren en de lucht ruikt naar zoete vrijheid
ik zie ze lachen met glinsterende ogen hun vleugels flonkerend als sterren ze fluisteren geheimen aan de bloemen en de wereld lijkt even stil te staan een moment vol wonder en magie
de wind speelt met hun haren en de zon kust hun wangen ik sluit mijn ogen en laat me meevoeren naar die plek waar alles mogelijk is waar dromen werkelijkheid worden