Nieuw leven
de bladeren hangen nog aan zijn oude huid
waar hij eens weer malse twijgen zal dragen
hij mag ze niet omdat ze blijven hem plagen
en hem al maandenlang zagen als hun bruid
tot nu toe ontvangt hij enkel slecht bericht
en blijft slijm en snot kleven aan zijn mond
zijn lichaam was flinterdun en ongezond
waar nog geen verbeteringen zijn verricht
dat het zieke loof zijn bast niet verlaat
blijft logeren aan het krakerige hout
stemt hem melancholiek en prikkelbaar
hij weent dat het verval hem niet overslaat
zeker nu men hem aanwijst voor lijfsbehoud
de jas die hij draagt is niet van goede waar
Reacties op dit gedicht
| september: | Maandag, maart 31, 2025 09:51 |
| Mooi beeldend gedicht Wijnand. Ik las en herlees. Mooi. | |
| christina: | Zondag, maart 30, 2025 13:13 |
| De sterke beeldspraak zoals het zieke loof en het krakerige hout benadrukt de strijd en de fragiliteit van het leven. een beeld op van een kwetsbaar wezen gevangen tussen verval en hoop op herstel. ik heb een keer gelezen je moet een dichter niet vragen wat er wordt bedoeld je eigen gedachten eraan geven dat deed ik dus nu :) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wijnand. |  
|
|
| Gecontroleerd door: wijnand. | ||
| Gepubliceerd op: 30 maart 2025 | ||
| Thema's: | ||