voor mijn tennismaatje
Voor mijn tennismaatje
Op het beton, in de zon,
later op gravel, in weer en wind.
Met elke rally en jouw tafeltennisslag
dacht je steeds dat ik het snel opgaf.
Je had altijd tijd voor het spelletje,
vergat voor even je zorgen en plicht.
Samen deelden we winst en verlies
met de sport kwam jouw lach, op je gezicht
Nu is het stil op de baan,
geen grappen meer, geen "nog een setje?".
De bal stuitert nog in mijn hoofd,
alsof jij daar nog steeds loopt.
Ik mis je meer dan ik zeggen kan,
tennismaatje van het eerste uur.
Maar elke keer als ik weer speel,
voelt jouw afwezigheid dubbel zuur.
Op het beton, in de zon,
later op gravel, in weer en wind.
Met elke rally en jouw tafeltennisslag
dacht je steeds dat ik het snel opgaf.
Je had altijd tijd voor het spelletje,
vergat voor even je zorgen en plicht.
Samen deelden we winst en verlies
met de sport kwam jouw lach, op je gezicht
Nu is het stil op de baan,
geen grappen meer, geen "nog een setje?".
De bal stuitert nog in mijn hoofd,
alsof jij daar nog steeds loopt.
Ik mis je meer dan ik zeggen kan,
tennismaatje van het eerste uur.
Maar elke keer als ik weer speel,
voelt jouw afwezigheid dubbel zuur.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Paul Willems (Quikkie) |  
|
|
| Gecontroleerd door: Paul Willems (Quikkie) | ||
| Gepubliceerd op: 08 mei 2025 | ||
| Thema's: | ||