Schouwen
In verborgen vlinders wist 'n wijze te schouwen
zij die er zijn, de witte ogen ontvouwen
lichte trillingen rond haar vleugelgelaat
krullen lippen milder en het siert
de rondtalige lemniscaat
stiller waarheid, bomen lente's voorbij
niet boom, noch takken, droomgebladerte
in tussenwereld beweging, herinnering
in ruisen vertoeft onzegbaar
spreken. geef woord voor goudenregen
grillige oleander, als 't mystieke viert
stille stapvoets wijze onuitgesproken
wezen anoniem gewichtloos wandelt
onzichtbaar verscholen als wind verandert.
Reacties op dit gedicht
| Horizon01: | Zondag, mei 18, 2025 09:48 |
| Ik voel het enthousiasme in dit mooie dromerige gedicht, graag gelezen. Groetjes en fijne dagen en maanden, jaren toegewenst, | |
| september: | Vrijdag, mei 09, 2025 18:35 |
| Dank u heel vriendelijk Hans Winter ☆☆ | |
| Hans Winter: | Vrijdag, mei 09, 2025 16:35 |
| bomen dromen vlinders bloesemend blad op tongende tast aan het bewonen, wie ziet het o zo schone te vinden in zich opgenomen groetje, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: september |  
|
|
| Gecontroleerd door: september | ||
| Gepubliceerd op: 09 mei 2025 | ||
| Thema's: | ||