Licht uit het verleden
Licht uit het verleden
*****
verdwenen verrijzen
grond leeg dood
een schaduw
in het nieuwe
het zaad wacht
stroomt diep ongezien
wortels vinden elkaar
uit as uit herinnering
geel zacht onsterfelijk
een teken een groet
hier ben ik
nog steeds altijd
*****
christa
Het verhaal achter dit gedicht
In 2011 kregen wij het bericht
dat ons huis gesloopt moest worden,
samen met onze prachtige tuin.
We moesten tijdelijk verhuizen,
want op de plek van ons oude huis
zou een nieuw huis gebouwd worden.
Alles duurde een jaar
het huis verdween, de tuin verdween,
de grond werd opnieuw aangelegd.
In 2012 was ons nieuwe huis klaar,
en we waren blij.
Toch hadden we veel achter moeten laten:
zoveel herinneringen,
zoveel momenten waarop
we onze kinderen groot zagen worden,
net als die van de buren.
Sinds 1988 hadden we daar gewoond,
en het voelde als een echt afscheid,
vooral van onze geliefde tuin.
Maar in 2012 begonnen we opnieuw.
De tuin, die eerst leeg
en kaal was op een paar tegels na,
kreeg langzaam weer vorm.
We kochten planten,
gaven alles een nieuw aanzien,
en beetje bij beetje groeide er weer leven.
In onze oude tuin stond een prachtige gele lis
aangeplant en gekoesterd.
Enkele maanden na onze verhuizing,
terwijl ik naar onze nieuwe tuin keek,
zei ik tegen mijn man:
"Kijk nou eens...
volgens mij komt daar,
naast het schuurtje, onze lis weer op."
Het leek haast onmogelijk.
Maar toch,
jaar na jaar groeide onze gele lis weer
op dezelfde plek waar hij ooit stond.
Nu, in 2025,
bloeit hij opnieuw in volle pracht
een stukje van ons verleden,
dat met ons is meegekomen.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 26 mei 2025 | ||
| Thema's: | ||