Hoge bomen zwegen
Hoge bomen zwegen
*****
toen hoge bomen zwegen
zong de wind een onbekend lied
blies nachtelijke wolken traag weg
over een vage blauwgrijze hemel
de dag brak niet rood
zonnestralen gleden neer
kleurden koolzaadvelden okergeel
het leek wel tovenarij
dauw blonk op ruisend gras
als een fluistering van de ochtend
mist kringelde langs vergeten wegen
waar stilte haar schaduw spreidde
de lucht scheurde niet open
maar gleed als zijde langs de horizon
een trage onthulling van het licht
dat de nacht voorzichtig losliet
*****
christa
Reacties op dit gedicht
| Compostje: | Donderdag, juni 12, 2025 12:26 |
| Wat een ochtendgloren zeg... | |
| Pascal Janssen: | Donderdag, juni 12, 2025 05:39 |
| Een prachtige beschrijving! | |
Over dit gedicht
| Auteur: christina |   
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 juni 2025 | ||
| Thema's: | ||