Ik loog
Het zijn misschien kleine dingen
Teren op mooie herinneringen
Maar plotseling ben je alleen
en is het koud geworden om je heen
Dan weer wel
en dan weer verdriet
Dan weer een lach
en dan weer niet
In mijn droevenis, ik mis, ik mis
Verdriet wat borrelt vanuit mijn tenen
Komt tergend door mijn lijf omhoog
't was zo stil in mij
't sluimert diep
Het doet pijn
het was nog niet verdwenen
Ik zei " 't gaat goed hoor "
Ik loog.
Reacties op dit gedicht
| Pascal Janssen: | Vrijdag, juni 13, 2025 05:38 |
| Verdrietig dat de vraag: "Hoe gaat het met je,?", vaak dit oppervlakkige antwoord aan ons ontlokt. | |
| christina: | Donderdag, juni 12, 2025 20:53 |
| ja het is zo gemakkelijk het om te zeggen het gaat goed ik noem dat geen liegen en ik hou niet van die vraag mensen die je kennen die weten wel hoe het echt is liefs christa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wytske |  
|
|
| Gecontroleerd door: wytske | ||
| Gepubliceerd op: 12 juni 2025 | ||
| Thema's: | ||