het kwam binnen de van geur kamperfoelie in geel en rood verstrengeld met roze jasmijn alsof ze had gewacht op ochtend en wist waar licht zich het liefst laat vallen
de deur stond op een kier voor wat de nacht nog bij zich droeg en met een zucht van adem lieten bloemen het donker los
de lucht was niet nieuw maar voorzichtig als een herinnering aan stilte die zich uitstrekt in geur het huis ademde mee
de tuin hield zich even stil en alles was voor één moment nog ongehaast koffie gleed traag door porselein alsof het ochtend licht wilde vasthouden