Langzaam fluistert een lied
over zandwegen en bloemenvelden
hoe pril voelt het
kleuren in bloei van het morgenlicht
om te herlijnen tot een nieuw verhaal
Wij - verzamelen ons steeds
opnieuw in woorden van hoop
naar vrede
Zoeken liefde
dIep rakend
nabij
terwijl we wachten
op een herboren taal
En verdergaan
zwarte zeilen bedekken de zee
onder deze zon
Bitter en koud blijven
voelbaar de asranden van dit bestaan
Ons samen leven zo onbewoonbaar