Licht

vervloeiend stil
de sluiers bijna transparant
zijn rakend door alles heen

Pas geschreven woorden
blijven voelend na
in een stilte van steen
ik geloof dat
emotie ons altijd weer ergens tegenkomt

Hoe zacht voelt de regen
als dagen een zomer langzaam
dicht schuiven
en golven
omhelzen het leven
Verder dan dit ogenblik

Kleigrond en vervagende voetsporen
in zand
onder de eerste regenbogen
schilderen indigo kleuren
Verzachtend 
In een kleine tempel vol bloemen

Meer voelbaar
blijft het spiegelbeeld
van ons ontstaan
Met alles wat we liefde noemen

Over de nog ongebaande wegen die we verder gaan