Vloek
Een vloek,
als echo van pijn,
die door muren breekt,
maar nooit mijn lippen mocht raken.
Ze dragen woorden van andermans last,
een schaduw die ik niet koos,
een storm die ik niet vroeg,
maar die mijn hart verplettert, stil en hard.
Waarom draag ik hun zwaard?
Waarom klink ik hun klank?
Hun stemmen fluisteren in mij,
maar nooit had mijn stem dit mogen zijn.
Wie zit erachter die onzichtbare hand,
die mijn ziel gevangen houdt in stilte?
Is het een ander, of mijn eigen stem,
die worstelt met het lijden dat niet van mij is?
Toch fluister ik zacht,
in hoop op bevrijding,
dat deze vloek niet mijn waarheid wordt,
maar slechts een echo die zal vervagen
als echo van pijn,
die door muren breekt,
maar nooit mijn lippen mocht raken.
Ze dragen woorden van andermans last,
een schaduw die ik niet koos,
een storm die ik niet vroeg,
maar die mijn hart verplettert, stil en hard.
Waarom draag ik hun zwaard?
Waarom klink ik hun klank?
Hun stemmen fluisteren in mij,
maar nooit had mijn stem dit mogen zijn.
Wie zit erachter die onzichtbare hand,
die mijn ziel gevangen houdt in stilte?
Is het een ander, of mijn eigen stem,
die worstelt met het lijden dat niet van mij is?
Toch fluister ik zacht,
in hoop op bevrijding,
dat deze vloek niet mijn waarheid wordt,
maar slechts een echo die zal vervagen
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zondag, juli 27, 2025 15:39 |
| moeilijke monologen met verbrekers voeren wij, onvoltooid verhalen dragen wij aan, waar is onderbroken voortgang door je te verstaan? de vloek is op te doeken in ijkingstijd, rijpende bevrijd in lichter gericht reiken, haast al gaan raken aan daar Jawezers zegen. hans |
|
| september: | Dinsdag, juli 22, 2025 22:22 |
| In de eigen aanwezigheid zonder vloek | |
| september: | Dinsdag, juli 22, 2025 22:21 |
| Mooi zielsprekend... onzichtbare zichtbaar gemaakt.... ik wens dat de echo vervaagt tot wie je zelf bent... | |
Over dit gedicht
| Auteur: gothhell | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 juli 2025 | ||
| Thema's: | ||