Gluren
Gluren
Mevrouw De Boer lag naakt in de zon
in een blauwe ligstoel op haar gazon
toen zag ze Tuur
haar naaste buur
die over de haag stond te gluren
wat hij wel meer deed bij de buren
ze riep dat hij dat niet hoorde te doen
maar hij anwoordde toen
gluren doe je door een gaatje
mijn lieve omaatje
ik sta gewoon te loeren
naar je mooie contouren
ze draaide zich om en heeft hem de rug toegekeerd
glimlachend gecharmeerd
Tuur verdween achter één van de muren
maar stond nu wel te gluren
want hij keek door een spleet
naar wat een reet heet
Mevrouw De Boer lag naakt in de zon
in een blauwe ligstoel op haar gazon
toen zag ze Tuur
haar naaste buur
die over de haag stond te gluren
wat hij wel meer deed bij de buren
ze riep dat hij dat niet hoorde te doen
maar hij anwoordde toen
gluren doe je door een gaatje
mijn lieve omaatje
ik sta gewoon te loeren
naar je mooie contouren
ze draaide zich om en heeft hem de rug toegekeerd
glimlachend gecharmeerd
Tuur verdween achter één van de muren
maar stond nu wel te gluren
want hij keek door een spleet
naar wat een reet heet
Over dit gedicht
| Auteur: Compostje |  
|
|
| Gecontroleerd door: Compostje | ||
| Gepubliceerd op: 27 juli 2025 | ||
| Thema's: | ||