Te Veel

Ik voel me te veel,
als een echo die blijft hangen
in een kamer zonder stilte.
Elke lach, elk licht
is te fel op mijn huid.

Wanneer alles goed voelt,
zoek ik gaten
tussen de woorden,
scheuren in de dag
waar de pijn zich kan nestelen.

Alsof geluk
een masker is dat barst
zodra ik het wil geloven.
Alsof juist en goed
een leugen zijn
die ik nog niet doorgrond.

Ik wil vertrouwen,
maar mijn handen
graven steeds dieper
tot ik iets vind
dat pijn doet en dus echt is.

Misschien ben ik bang
dat rust mij verraadt,
dat liefde slechts stilte is
voor de storm
die ik zelf ontketen.

Geschreven door

M.Rûwan

Reacties op dit gedicht

M.Rûwan vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

september:	Vrijdag, augustus 01, 2025 19:15
Erg mooi diepgravend, zoekend aftastend gedicht. Ik lees het meermaals. Compliment

M-Rose:	Vrijdag, augustus 01, 2025 14:32
Wat poÃ«zie betreft Moet jij je niet teveel vragen stellen Jouw talent spreekt hier voor zich = Fenomenaal inzicht in woord en beeld vorming Bravo

Over dit gedicht

Auteur: M.Rûwan
Gecontroleerd door: christina
Gepubliceerd op: 31 juli 2025
Thema's: [Angst] [Gemis] [Liefde]