Chanel
Chanel
Ze heette Chanel.
De parfum? Niet echt.
Ze rook naar gras,
naar sloot,
en naar avontuur met modderpoten.
Chanel was een dame van flink kaliber —
een Mastino Napolitano —
grijs, groots, gerimpeld,
met ogen als theezakjes:
bruin, vol zachtheid
en liefdesverhalen.
Ze hobbelde en schudde,
haar wangen in de wind.
Ik riep haar eens vrolijk,
vol vertrouwen, vol zin —
en toen…
Met een plof
lag Chanel op mijn buik:
honderd kilo heerlijkheid.
En ondanks het kwijl
en het zand in m’n haar,
was het liefde.
Onhandig.
Maar onvoorwaardelijk waar.
Ze snurkte
als een oude brommer
die tevreden stond bij te komen.
En ze kwijlde
als een fontein met een vrije geest,
en schudde je pasgewassen kleding
tot een waar kunstwerk.
Mensen liepen met een boog om haar heen.
Maar wij wisten:
ze was één en al liefde,
in het formaat van een kleine tank.
Maar het mooiste was dit:
zij verbond drie zussen
die samenleefden in een tijd
waarin alles even anders liep.
Ze vonden de liefde niet thuis,
en ook niet bij hun lief —
maar wel bij elkaar.
En zo waren we thuis.
Met elkaar.
Met Chanel.
Een huis vol verhalen,
avonturen,
en een hond
die rook naar liefde en vertrouwen.
Haar mand is al jaren leeg.
Maar in mijn hart woont ze nog steeds —
tussen zussenliefde, modderpoten en honderd kilo trouw.
Ze heette Chanel.
De parfum? Niet echt.
Ze rook naar gras,
naar sloot,
en naar avontuur met modderpoten.
Chanel was een dame van flink kaliber —
een Mastino Napolitano —
grijs, groots, gerimpeld,
met ogen als theezakjes:
bruin, vol zachtheid
en liefdesverhalen.
Ze hobbelde en schudde,
haar wangen in de wind.
Ik riep haar eens vrolijk,
vol vertrouwen, vol zin —
en toen…
Met een plof
lag Chanel op mijn buik:
honderd kilo heerlijkheid.
En ondanks het kwijl
en het zand in m’n haar,
was het liefde.
Onhandig.
Maar onvoorwaardelijk waar.
Ze snurkte
als een oude brommer
die tevreden stond bij te komen.
En ze kwijlde
als een fontein met een vrije geest,
en schudde je pasgewassen kleding
tot een waar kunstwerk.
Mensen liepen met een boog om haar heen.
Maar wij wisten:
ze was één en al liefde,
in het formaat van een kleine tank.
Maar het mooiste was dit:
zij verbond drie zussen
die samenleefden in een tijd
waarin alles even anders liep.
Ze vonden de liefde niet thuis,
en ook niet bij hun lief —
maar wel bij elkaar.
En zo waren we thuis.
Met elkaar.
Met Chanel.
Een huis vol verhalen,
avonturen,
en een hond
die rook naar liefde en vertrouwen.
Haar mand is al jaren leeg.
Maar in mijn hart woont ze nog steeds —
tussen zussenliefde, modderpoten en honderd kilo trouw.
Reacties op dit gedicht
| M-Rose: | Vrijdag, augustus 08, 2025 16:40 |
| met ogen als t-zakjes Ruikt ze naar gras Amai buitengewoon zo'n dier |
|
| M-Rose: | Vrijdag, augustus 08, 2025 16:34 |
| Goeien avond man wat een zwaar en liefdevol dier Goed dat jullie samen met zijn drie zusters het huis vullen met verhalen en avontuurlijke activiteiten |
|
| Hans Winter: | Donderdag, augustus 07, 2025 16:16 |
| zij wees verweesden de weg ten leven, zij wijst in die geest hoe heilig toegewijd betekent, zij herdert elke derde zelfs nog verder. hans |
|
| Aquarel: | Donderdag, augustus 07, 2025 09:47 |
| Aandoenlijk het is zo bijzonder, de liefde van en voor een trouwe viervoeter... Ik heb jouw gedicht heel graag gelezen en herlezen. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: CC | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 augustus 2025 | ||
| Thema's: | ||