Niet de woorden
“Ik hou van jou”
wordt vaak gezegd,
met de verwachting
dat het wordt beantwoord.
Het kan voelen als een zware ketting,
gevlochten van wensen en eisen,
of hol als een lege kamer
waar echo’s van voorwaarden blijven hangen.
De woorden worden gebruikt
als ruilmiddel voor gehoorzaamheid en goed gedrag,
of als uitspraak die niets draagt
behalve de wil om te vormen en te sturen.
Maar liefde…
is niet uit te drukken.
Het is niet die zin.
Liefde is een blik,
waarin je elkaar herkent,
een aanraking zonder bedoeling,
een kus die niets eist,
een stilte die alles zegt.
Ze is aanwezig in het samenzijn,
in het stromen van nabijheid,
daar waar je door je eigen pijn heen
ook de pijn van de ander kan zien.
Liefde is elkaar kiezen, keer op keer,
elkaar ten diepste ontmoeten
zonder te willen veranderen,
zonder te willen bezitten,
zonder voorwaarden.
De mooiste liefde
is niet te vangen in drie woorden.
Het is geen loze belofte.
Maar een vuur dat samen wordt gedragen,
een warmte die woorden overbodig maakt.
Liefde is daar waar twee harten elkaar raken,
en elkaar telkens opnieuw vinden.