“Duinen”
Zand kruipt als tijd,
korrel voor korrel,
’n geruisloze zee zonder golven.
De wind strijkt vol herinneringen
door het helmgras,
fluistert geheimen van eeuwen terug.
De zon schildert schaduwen
op de glooiende duinruggen,
parallel aan de oneindige vloedlijn.
Als ik hier ben
zingt de stilte,
ademt de aarde,
staat het leven even stil,
en dat is genoeg…..
Hedro 20250811