Feminisme
Ze zei nee,
maar zijn vuist schreef ja.
Haar lichaam werd een slagveld,
waar liefde allang gestorven was.
In kranten heet het
“een familiedrama”,
alsof woorden bloed kunnen wegwassen,
alsof stilte minder schreeuwt dan zij deed.
Ze vroeg niet om bloemen,
maar om veiligheid.
Ze wilde leven,
niet herdacht worden op een steen.
Elke naam die we fluisteren
is een echo in de leegte,
een belofte dat we nooit meer zullen zwijgen
waar mannen macht vermommen als liefde.
Tot elke vrouw die viel,
zullen wij blijven roepen:
dit was geen ongeluk,
dit was moord.
Over dit gedicht
| Auteur: gothhell | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 22 augustus 2025 | ||
| Thema's: | ||