Ik kan voor me zien hoe je
Onze foto van de muur hebt getrokken want
Jij en ik, wij zijn niet meer wat we waren
En ik
Kijk nog steeds naar onze foto's samen

Mijn sleutels wijzen niet langer naar mijn hart
Mijn sleutelhanger is eraf en steekt
Op een plek verborgen voor mijn verlangen om

Terug te gaan
Want ik
Wil niet meer op deze manier doorgaan
Maar ik
Kan niet meer
Huil nog meer
Enkel en alleen om jou

En tijd heelt alle wonden
Maar het is
Onomwonden dat wij niet langer zijn verbonden
Waar wij
Eerst onafscheidelijk waren vielen nu enkel tranen op de vloer waar
Jij zit, koud en kil
En ik
Kan je niet meer zien
Want de muren die zijn onbeweeglijk gesmeed...

Ik wou dat het anders was geweest

Ik wou zoveel meer voor ons

Ik wou dat het glas niet was gebroken en het water ons niet aan de lippen stond

Maar
Tijd heelt alle wonden
Toch is het onomwonden dat wij niet langer zijn verbonden
Waar wij
Eerst onafscheidelijk waren vielen nu enkel tranen op de vloer waar
Ik nu zit is het koud en kil
Met vertroebeld beeld
Want mijn ziel blijft huilen
Ookal probeer ik verder te gaan

Ik wou dat we verder stonden

Ik wou dat de breuk nooit was gekomen

Maar misschien moest het zo zijn gegaan

Want fouten maken gewonden
En wonden treffen nu eenmaal vaak
Een hart...

Tijd heelt alle wonden
Ik geloof het niet, ik geloof het niet

Tijd om door te gaan
Ik kan het niet, ik kan het niet

Tijd om niet meer te voelen
Ik heb te veel verdriet, te veel verdriet

Tijd om de zon te zien achter de wolken
Ik hield te veel van jou, om diezelfde zon te zien staan

Want waar wij
Eerst onafscheidelijk waren vielen nu enkel tranen op de vloer waar
Ik nu zit
Met een gat en dit verdriet
Dwing ik mezelf om op te staan.
Proberend en, vaker dan ik wil toegeven falend, verder te gaan