verdriet met trouwen
de lach op hun gezicht,
als cadeau deed ik hen een gedicht.
de ringen om hun vingers..familie op de bank..
ja leuk dat je gekomen bent, heel veel dank.
proficiat met je huwelijk..met elkaar.
maar niemand kijkt naar mij, ik zit daar..
te kneusen in de hoek..
gesloten als een oud boek..
te huilen met een lach..
niemand die het zag.
kunnen ze niet begrijpen dan?..dat je vader
met een niewe vrauw trouwen gaat..
moeilijk is? nee vast niet, maar nu is het te laat.
als cadeau deed ik hen een gedicht.
de ringen om hun vingers..familie op de bank..
ja leuk dat je gekomen bent, heel veel dank.
proficiat met je huwelijk..met elkaar.
maar niemand kijkt naar mij, ik zit daar..
te kneusen in de hoek..
gesloten als een oud boek..
te huilen met een lach..
niemand die het zag.
kunnen ze niet begrijpen dan?..dat je vader
met een niewe vrauw trouwen gaat..
moeilijk is? nee vast niet, maar nu is het te laat.
Reacties op dit gedicht
| lienemien: | Vrijdag, juni 07, 2002 20:06 |
| ik vind dit een prachtig gedicht en ik zou het waarschijnlijk ook niet kunnen verdragen als mijn vader of moeder met iemand anders zou trouwen veel sterkte lienemienxxx |
|
| Albrecht Paul: | Vrijdag, juni 07, 2002 11:15 |
| Heel moeilijk om te verdragen dat je vader een stuk van 'jullie' leven van je afpakt, voor een ander. Hij dwingt je om los te laten. Het is te vroeg, het doet pijn. Toch dapper dat je een gedicht voor hen schreef. Veel moed, Britje! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: 13 jarig britje~vlinder | 
|
|
| Gecontroleerd door: Firebolt | ||
| Gepubliceerd op: 07 juni 2002 | ||
| Thema's: | ||