Ruimte reis
Ruimte reis
De tijd glijdt zacht als stromend licht,
een fluistering die nooit wil stollen.
De uren rollen, dalen, tollen,
maar vinden steeds hun eigen zicht.
De ruimte spreidt zich wijd en vrij,
een doek beschilderd met miljoenen dromen.
De sterren komen, de sterren stromen,
En zingen traag een eeuwig wij.
Daar waar tijd de ruimte raakt,
ontstaat een dans van vonken en vragen.
Een fluisterend dragen, een eeuwig jagen,
een reis die nooit zijn doel verzaakt.
De tijd glijdt zacht als stromend licht,
een fluistering die nooit wil stollen.
De uren rollen, dalen, tollen,
maar vinden steeds hun eigen zicht.
De ruimte spreidt zich wijd en vrij,
een doek beschilderd met miljoenen dromen.
De sterren komen, de sterren stromen,
En zingen traag een eeuwig wij.
Daar waar tijd de ruimte raakt,
ontstaat een dans van vonken en vragen.
Een fluisterend dragen, een eeuwig jagen,
een reis die nooit zijn doel verzaakt.
Reacties op dit gedicht
| Johny Donovan: | Maandag, september 08, 2025 11:35 |
| Thankx September heb mij een tijd Bezig gehouden met mijn grote liefde Muziek en nu terug van weggeweest |
|
| september: | Maandag, september 08, 2025 11:29 |
| Mooi dromerig ver en dichtbij gebracht. Leuk dat je er hier weer bent. |
|
| Ineke Dijkhuis: | Zondag, september 07, 2025 22:58 |
| Heel mooi! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Johny Donovan |  
|
|
| Gecontroleerd door: Johny Donovan | ||
| Gepubliceerd op: 07 september 2025 | ||
| Thema's: | ||