Donzige wolken
donzige wolken
trekken zich niets aan
van de puinhopen
in het kapotte land
ze drijven onaangedaan
verder en verder
naar het puin
in een ander land
onverstoorbaar zien ze
neer op de schamele resten
van een samenleving
die uit elkaar is gerukt
berustend drijven ze verder
ze weten het al eeuwenlang
de mens heeft niets geleerd
gaat door met oorlog voeren
trekken zich niets aan
van de puinhopen
in het kapotte land
ze drijven onaangedaan
verder en verder
naar het puin
in een ander land
onverstoorbaar zien ze
neer op de schamele resten
van een samenleving
die uit elkaar is gerukt
berustend drijven ze verder
ze weten het al eeuwenlang
de mens heeft niets geleerd
gaat door met oorlog voeren
Reacties op dit gedicht
| Timaeus: | Donderdag, september 11, 2025 11:52 |
| Ja triest. Wat een puinhoop... | |
| Johny Donovan: | Woensdag, september 10, 2025 17:50 |
| Triest donker gedichtje..war maakt veel kapot | |
| M-Rose: | Woensdag, september 10, 2025 14:41 |
| Mo t'gaat over oorlogsvoering Wel das een onoplosbaar probleem |
|
| M-Rose: | Woensdag, september 10, 2025 14:26 |
| Prachtig verschijnsel dat telkens opnieuw volledig verdwijnt |
|
| Aquarel: | Woensdag, september 10, 2025 14:22 |
| Het is onbegrijpelijk... Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ineke Dijkhuis |  
|
|
| Gecontroleerd door: Ineke Dijkhuis | ||
| Gepubliceerd op: 10 september 2025 | ||
| Thema's: | ||