Tussen adem en stilte
Tussen adem en stilte
we leefden ons leven
we leefden ons leven
om samen te sterven
ik droeg je hart
dichtbij me
tot het licht
langzaam doofde
nu is het donker
stilte vult de ruimte
tussen wat was
en wat blijft
Reacties op dit gedicht
| september: | Vrijdag, september 12, 2025 11:32 |
| ☆☆☆ Een schittering tussen adem en stilte. |
|
| Ineke Dijkhuis: | Donderdag, september 11, 2025 22:48 |
| Ontroerend geschreven. | |
| Aquarel: | Donderdag, september 11, 2025 18:00 |
| Droef te moeten missen, prachtig te hebben ervaren... Liefs, Aquarel |
|
| Johny Donovan: | Donderdag, september 11, 2025 17:36 |
| Mooi geshreven | |
Over dit gedicht
| Auteur: CC | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 11 september 2025 | ||
| Thema's: | ||