Herfstparade
De herfstwind draagt de geur van tijd,
verwaaide dromen vallen neer,
de hemel kleurt in grauwe spijt,
de dagen lichten steeds iets meer.
Langs lege paden zweeft de mist,
een boom staat kaal in stil verdriet,
de zon vergeet wat warmte is,
en schemert weg in grauw gebied.
Toch fluistert zacht een laatste blad,
het loslaat in de koude stroom,
hoe schoon het sterven kleuren had,
een laatste groet aan elke boom.
Reacties op dit gedicht
| Horizon01: | Vrijdag, september 12, 2025 15:51 |
| Dat hoort misschien bij de seizoenveranderingen Johny. Je hebt het mooi verwoord. Groetjes, | |
| Ineke Dijkhuis: | Donderdag, september 11, 2025 22:46 |
| Prachtig! | |
| Aquarel: | Donderdag, september 11, 2025 15:06 |
| Heel mooi herfstgedicht! Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Johny Donovan |  
|
|
| Gecontroleerd door: Johny Donovan | ||
| Gepubliceerd op: 11 september 2025 | ||
| Thema's: | ||