tussen de herfstbuien door de wind fluistert zachte geheimen bladeren dansen op een onzichtbare melodie de hemel hult zich in grijstinten een sluier van stilte omhult de wereld
tussen de herfstbuien door de regen wast oude herinneringen weg een pijl van licht doorbreekt de wolken het aardse vervaagt in een zachte nevel een ademhaling van de natuur zelf
tussen de herfstbuien door de tijd lijkt stil te staan een moment tussen hemel en aarde waar alles zich ontvouwt in stilte een uitnodiging tot het onbekende