Hou me in
Geef me adem
zoals een bloem die open gaat
Stralend in het zonlicht, schuilend in de nacht
Ik weet wat stormen zijn, zeg ik je met tranen in mijn ogen,
ik ken geen respect voor macht
Zet het spoor van mijn voeten,
teken de wachtende morgen als een gevleugelde engel
Vertel me, het staat vast
Hou me in,
hou me in
en wacht
zoals een bloem die open gaat
Stralend in het zonlicht, schuilend in de nacht
Ik weet wat stormen zijn, zeg ik je met tranen in mijn ogen,
ik ken geen respect voor macht
Zet het spoor van mijn voeten,
teken de wachtende morgen als een gevleugelde engel
Vertel me, het staat vast
Hou me in,
hou me in
en wacht
Reacties op dit gedicht
| september: | Donderdag, september 18, 2025 10:22 |
| Heel mooi. De vorm en inhoud. Een sterkstaand gedicht. Om op een vroege morgen te bewonderen. Herlezen. Vriendelijke groet. |
|
| Aquarel: | Woensdag, september 17, 2025 23:55 |
| Indrukwekkend gedicht, mooi ook... Vooral het begin voelt voor mij bij het lezen als ruimte om adem te halen en geborgenheid in de nacht... Stormen kan het zeker in het leven. Is er een storm op komst en maakt dat angstig misschien? We gaan uiteindelijk allemaal een bepaald lot tegemoet. Ik voel bij het lezen toch ook hoop. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: shadowstander | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 september 2025 | ||
| Thema's: | ||