Onbeschreven pagina's
Onbeschreven Pagina’s
Zoals een verhaal schrijf ik mezelf,
pagina na pagina,
met inkt gedoopt in mijn hart,
tot een boek om op mijn plank te zetten.
Niet zomaar een biografie—
dit boek draagt mijn waarheid.
Elk hoofdstuk draagt wat ik heb geleefd:
stiltes, stormen, opkomende zon,
fonkelingen in de nacht.
Misstappen staan als voetnoten,
moed schittert in vetgedrukte letters.
En de liefde schittert bovenaan,
als een titel boven een hoofdstuk.
Ik geef het een plek in mijn hart,
niet om te verbergen,
maar om te koesteren.
Want wanneer ik de pagina’s teruglees,
zie ik de vrouw die ik geworden ben—
de schrijver én de reis zelf.
En vandaag wacht het onbeschrevene:
lege pagina’s wijd open,
fluisterend over paden nog onbetreden,
liefde nog ongezegd,
dromen die hun ademhaling zoeken.
Het boek is nog lang niet klaar.
Het is geen einde,
maar het begin van
duizend ongeschreven pagina’s,
duizend ongeschreven pagina’s,
die wachten tot ik ze leef.
En ondertussen houd ik mijn pen stevig vast.
Klaar om te schrijven.
Reacties op dit gedicht
| Ineke Dijkhuis: | Vrijdag, september 19, 2025 18:56 |
| Prachtig! | |
| Johny Donovan: | Vrijdag, september 19, 2025 18:23 |
| Hele mooie omschrijving van jouw lege pagina's. Dit wordt vast een mooi boek hoor. Maar het zinnetje... Die wachten tot ik ze leven geef...klinkt dat niet mooier CC groetjes |
|
| Aquarel: | Vrijdag, september 19, 2025 14:20 |
| Jouw eigen levensverhaal. Je schrijft mooi. Ga je het publiceren of is het puur voor jezelf? Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: CC | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 september 2025 | ||
| Thema's: | ||