In de glorie van mijn verderf
Ik lach in de glorie van mijn verderf,
als een koning van puin, met een rijk zonder erf.
Mijn spiegel toont enkel een dwaze lach
ik knipoog terug — alsof dat niet meer mag.
Ik hef mijn glas op rook en het spel,
mijn verderf is mijn grap en mijn eigen hel.
Toch blijf ik dansen, en struikel ik weer,
als een hofnar die buigt voor zijn eigen sfeer.
En als het doek valt, dan blijft enkel die lach,
een echo van leegte... mijn laatste gezag!
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Maandag, oktober 06, 2025 16:05 |
| danser, leef met wat onze schepping je ingeeft te doen elk ander versie der bloei boeit, maakt ons samen heel. groetje, hans |
|
| september: | Woensdag, oktober 01, 2025 13:13 |
| Interessante invalshoek Knap gedicht Johny. Goed voelbare ironie en beeldend. Vriendelijke groet |
|
| Ineke Dijkhuis: | Dinsdag, september 30, 2025 18:10 |
| Heel mooi! | |
| Aquarel: | Dinsdag, september 30, 2025 15:38 |
| Mooi geschreven, het doet me denken aan een lied, dansen op de vulkaan, van De Dijk. Liefs, Aquarel |
|
| Compostje: | Dinsdag, september 30, 2025 13:01 |
| Knap! | |
| christina: | Dinsdag, september 30, 2025 09:07 |
| prachtig Johny blijven dansen en opstaan met lach | |
| M-Rose: | Dinsdag, september 30, 2025 07:58 |
| Als je bewust bent welke hoek eraf is Sta je al een redelijke stap voor op Het vierkant wereld rond toneel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Johny Donovan |  
|
|
| Gecontroleerd door: Johny Donovan | ||
| Gepubliceerd op: 30 september 2025 | ||
| Thema's: | ||