Acht zomers
Als ik je aankijk voel ik nog de pijn
Hoe venijnig kunnen steken zijn?
Je moest je groter voelen,
Maar maakte alles stuk
Je zit me in de weg
Op mijn zoektocht naar geluk
Het is een ijskoud trauma
De littekens branden nog
Het ligt te veel aan jouw
En aan alles wat niet mocht
Ik voel me zo’n ander mens
Dan wat jij in me ziet
Je herinnering doet nog zoveel pijn
Het doet me veel verdriet
Acht zomers, acht winters,
Seizoenen zonder jou
Ik ben vrij, maar in mijn hart voel ik de pijn
Van wat nooit is goed gekomen
En het ligt niet alleen aan mij
Als ik aan je denk voel ik de pijn
Ik wil er zo graag vrij van zijn
Maar een gevoelig hart, dat laat me niet
Als ik aan je denk voel ik verdriet
Reacties op dit gedicht
| Aquarel: | Zondag, oktober 05, 2025 15:57 |
| Na acht zomers nog die pijn, dat verdriet, dat kan bij trauma, het kan heel lang je leven bepalen. Soms helpt traumatherapie om los te laten wat jou zo in de greep houdt. Mij heeft het geholpen. Liefs, Aquarel |
|
| wijnand.: | Zondag, oktober 05, 2025 13:29 |
| de titel beloofde veel | |
| september: | Zondag, oktober 05, 2025 12:57 |
| Mooi gedicht met een mooie titel ( Acht zomers). Ik wens je liefde. Door het verdriet heen. |
|
| Johny Donovan: | Zaterdag, oktober 04, 2025 22:44 |
| Gewoon vergeten dan zou ik zeggen Maar ja liefde is zo raar..... Zeer mooi geshreven en opgesteld |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreaming Star | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 04 oktober 2025 | ||
| Thema's: | ||