Vandaag lijkt net gisteren.
Vandaag zie ik Anne Frank verdwaald door de stad lopen.
Het is alweer onrustig.
Ze houdt een geel boek stevig vast.
Angstig kijkt ze om haar heen.
Aan haar ogen kan ik zien wat ze denkt.
Waar ben ik beland.
Is het nu zoveel beter als toen?
Jaloers kijkt ze naar de vogels
in de kastanjeboom.
Is het hier wel veilig?
Moet ik weer onderduiken?
Of weggaan.
Wie helpt mij?
Ze loopt snel naar achter haar huis.
Pakt een schrift en begint te schrijven.
Reacties op dit gedicht
| september: | Zaterdag, oktober 11, 2025 20:01 |
| Mooi Aad.. om te laten bezinken ☆☆☆ |
|
| wijnand.: | Zaterdag, oktober 11, 2025 17:50 |
| zou een fragment uit haar leven kunnen zijn. | |
| Dirk Hermans: | Zaterdag, oktober 11, 2025 10:26 |
| Zeer sterk verwoord sterke inhoud | |
| Aquarel: | Vrijdag, oktober 10, 2025 22:55 |
| Ja, het is erg, en ook dreigend... We zouden moeten leren van het verleden. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Aad van der Klaauw | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 10 oktober 2025 | ||
| Thema's: | ||