Waar licht fluistert zacht
Daar zit ze weer, die lach van goud,
Laura, die nooit van stilte houdt.
Ze praat, ze zingt, ze klapt haar hand —
en overal breekt zonneschijn in het land.
Ze is het rumoer, de lach, het licht,
een vrolijk gezicht dat nooit verplicht.
Waar Laura komt, daar bloeit de tijd,
in geuren en kleuren van heerlijkheid.
De nacht kust zacht haar gouden haar,
de maan glimlacht en houdt haar klaar.
voor het wandelen stil, door het fluisterlicht,
Om hartjes te verwarmen ...tot in duisternis!
Over dit gedicht
| Auteur: Johny Donovan |  
|
|
| Gecontroleerd door: Johny Donovan | ||
| Gepubliceerd op: 15 oktober 2025 | ||
| Thema's: | ||