Haat en nijd
Leveren je zekerheid
De ketting van het verleden
Geeft je rust in het heden
Alleen het onbekende houd je tegen
Daarvoor is uitstel een zegen
En afwijzing een teken van boven
Want er is iets beters voor ons dan we geloven
Ook hebben we nog te maken met verschillende delen
Delen die soms niks meer voelen maar ook weer helen
Het kan je in de war doen raken
Omdat het je kan breken of maken
Soms is een deel gedissocieerd
Dan kom je er ook niet meer bij de kern hoe je ook probeert
Dan voel je je leeg van binnen
Weet je niet meer waar je nog moet beginnen
Dan is er geen geluid
En is het vlammetje voorgoed uit
Diep van binnen is het kil en dood
En voelt je hart als een bonk lood
Ik weet het al het langst
Het is de angst
Dat is het probleem
Alleen ik weet wat ik tot me neem
En dat mensen me steeds weer vragen
Wat voor mij overkomt als klagen
Tegelijkertijd voel ik mij genegeerd
Wat me diep van binnen nog meer bezeerd
Het is allemaal heel paradoxaal
Maar dit is mijn verhaal
Mijn persoonlijkheid in een gedicht
Het liefst ga ik naar het licht
Begrijp me niet verkeerd
Ook dat heb ik al geprobeerd
Dan komt het onbekende weer om de hoek
En is m’n gevoel eerst weer zoek
Tot die tijd zal ik op aarde blijven
En zal ik mijn emoties hier in op gaan schrijven