Gedachten flitsen door mij heen
Mijn hart voelt zich aan al is het van steen
Voelen doe ik allang niet meer
Daardoor doet me het veel te zeer
De pijn is niet meer te verdragen
Het is alleen maar aan het verdoven in plaats van te verdwijnen en te vervagen
Soms kunnen mensen je zo hard raken
Puur door zich te bemoeien met andermans zaken
Hou je er toch buiten
Want nu ga ik mij niet meer uiten
Als je de stilte kon horen
Dan was zelfs die rust te verstoren
Soms moet je goed ontladen
Om nog het goede te kunnen onderscheiden van de kwaden
Anders verlies je je licht
En raak je uit evenwicht