Vertrouwen op de rand
"Vertrouw mij", is wat je uitschreeuwt
en net dat
is wat me angst geeft
Want enkel de vertrouwelingen rond mij
deden me pijn
of lieten me gedij
De vreemden op straat
deden me nooit
eerder kwaad
Dus ik leerde dat ik moest oppassen
want juist de naasten
waren de eersten die me lieten verrassen
"Vertrouw mij", is wat je vraagt
enkel omdat je
de hulpverlenersbadge draagt
Ik zoek nabijheid
zolang ze kilometers
ver vandaan blijft
Ik verstop mijn emoties en pijn
in de hoop
dat jij degene bent die bij me wil zijn
Ik hoor dat je blijven wil
maar verwacht dat je vertrekt
koud en stil
Je woorden die je bij me laat
hechten me even
maar ik trek aan de draad
Ik klop bij je aan
maar sluit me af
zodra je naar binnen wil gaan
Ik zoek houvast
in je handen
maar ik houd ze niet stevig vast
ik wil dat je blijft
maar geef je duizenden redenen
opdat je van me afdrijft
"Vertrouw me", is wat je zegt
maar kan je zien
dat dit veel wantrouwen legt?
en net dat
is wat me angst geeft
Want enkel de vertrouwelingen rond mij
deden me pijn
of lieten me gedij
De vreemden op straat
deden me nooit
eerder kwaad
Dus ik leerde dat ik moest oppassen
want juist de naasten
waren de eersten die me lieten verrassen
"Vertrouw mij", is wat je vraagt
enkel omdat je
de hulpverlenersbadge draagt
Ik zoek nabijheid
zolang ze kilometers
ver vandaan blijft
Ik verstop mijn emoties en pijn
in de hoop
dat jij degene bent die bij me wil zijn
Ik hoor dat je blijven wil
maar verwacht dat je vertrekt
koud en stil
Je woorden die je bij me laat
hechten me even
maar ik trek aan de draad
Ik klop bij je aan
maar sluit me af
zodra je naar binnen wil gaan
Ik zoek houvast
in je handen
maar ik houd ze niet stevig vast
ik wil dat je blijft
maar geef je duizenden redenen
opdat je van me afdrijft
"Vertrouw me", is wat je zegt
maar kan je zien
dat dit veel wantrouwen legt?
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Woensdag, november 05, 2025 15:56 |
| aandacht onder afstand werkt soms wonderwel en vergezelt. maar nabij zijn telt echt, zo zegt je jouw alerte alarmstand toch. vertrouwen is een geschenk, het laat zich denken en wenken, kostbaar verbond, o krenk het niet. zal toelaten niet het beste gaan vanuit het stapsgewijze kleine toevertrouwen? hans |
|
| EXPLICIT: | Dinsdag, november 04, 2025 01:04 |
| Mooi open gesproken, intens, voelbaar.. | |
| Aquarel: | Maandag, november 03, 2025 22:37 |
| Begrijpelijk, hulpverleners vragen veel vertrouwen, wat ook nodig is om je te helpen, maar ze gaan ook weer weg, en dan komt de volgende... Ik vertrouw wel op hun professionaliteit en inzet dus vertel ik veel, maar ik hecht me niet echt aan de persoon meer, bij hulpverlening. Liefs, Aquarel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ceara | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 03 november 2025 | ||
| Thema's: | ||