collateraal
in het landschap waar de zon
is gevlucht
langs hoofdlijnen
amorf door geknepen zicht
onschappelijk, bestaat dat wel?
door samen op te trekken
achter te laten, alleen
zodra de stappen zijn gelicht
hun indrukken als geheugen
uit geboomte getrokken
hier ligt de brandgang
van onbekend terrein
grens en bosrand
alle paden afzonderlijk
maken het verschil
tussen verblijven en er zijn
Reacties op dit gedicht
| Ineke Dijkhuis: | Vrijdag, november 14, 2025 18:21 |
| Mooi! | |
| M-Rose: | Vrijdag, november 14, 2025 15:57 |
| Ik ben bij eens zo'n poëzie te kunnen lezen hier. | |
| M-Rose: | Vrijdag, november 14, 2025 15:55 |
| Waardevolle kruiken met prachtig poëtische taferelen uit een ver verleden. | |
| M-Rose: | Vrijdag, november 14, 2025 15:52 |
| Tussen het verblijven en er zijn Daar is de hoofdlijn, amforisch zichtbaar wordend met de tijd. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Iniduo |  
|
|
| Gecontroleerd door: Iniduo | ||
| Gepubliceerd op: 14 november 2025 | ||
| Thema's: | ||