Niets meer
Soms verlang ik naar meer betekenis
in alleen zijn
Soms verlang ik naar het zachte vergeten
waarop ik balanceer
Honderden versies van een zelf
die ik nooit geweest ben
Weet je nog? Alles dat was?
Nou, dat is dus niet meer
En jarenlang dacht ik
Liefde vertaald zich in tranen
En jarenlang proefde ik
Een hint van God in mijn adem
Maar als ik mezelf dan schrijven wil
Is er zoveel leegte
Dat het lijkt
Of ik mediteer
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Maandag, november 17, 2025 15:26 |
| doorheen de leegte der ‘donkere nacht’ toch in de wacht laat er de Ene zich vinden, zo nederig met lege handen om je hart. tekst die ertoe doet. (naar die term van Johannes van het Kruis, karmeliet, ben je wellicht welhaast enig voor de Ene.) donkere dagen worden de aanloop naar onze kerst.) groetje, hans |
|
| Pitsikato: | Zondag, november 16, 2025 15:42 |
| Voelbaar, heel mooi. | |
| Aquarel: | Zondag, november 16, 2025 15:32 |
| In wezen maak je deel uit van alles wat is, en ben je dus alles. Toch kun je eindeloos leeg zijn, zodat het op meditatie lijkt bij het naar binnen richten. Niets... Ik vind het een mooi gedicht. Liefs, Aquarel |
|
| september: | Zondag, november 16, 2025 10:47 |
| Heel mooi geschreven. Verstild en elk woord past en is te voelen. Mooi gedicht ☆ Vriendelijke groet |
|
Over dit gedicht
| Auteur: aisorha. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 15 november 2025 | ||
| Thema's: | ||