Klein meisje

Het is rumoerig in haar hoofd

Maar een stemmetje heel klein zegt dat ze stil moet zijn

Niks tegen iemand zeggen is wat ze had beloofd

Maar door niks te zeggen houdt ze jaren lang dat meisje heel klein

Langzaam aan opent ze nu haar hoofd en hart

Flarden van herinneringen en beelden komen naar boven

Het toelaten van de gedachten maakt de wolk boven haar hoofd gitzwart

Zal er na al die jaren nu wel iemand zijn die haar wil geloven

Stap voor stap komt de realisatie dat het zo ook niet verder moet

Het meisje moet de stap naar buiten maken

Het verhaal moet besproken worden zodat ze kan stoppen met de storm die in haar hoofd woedt.

Al weet ze ook dat door kwetsbaar te zijn mensen haar kunnen raken

Het toelaten van de pijn en de verdriet maakt haar hart soms koud

Haar gedachten zijn vaak duister en soms ook gevuld met rust

Maar toch zet ze die stap omdat ze weet dat er ook wel iemand is die van haar houdt

Na lang zwijgen, vermijden en stilstaan hoop ik dat ze er na de behandeling in berust

Dag klein meisje, je hebt me staande gehouden in donkere tijden

Je hebt me laten overleven toen het leven mij zijn donkerste kant liet zien

Nu wordt het tijd om er voor dat lieve meisje te strijden

Dat meisje is nu een vrouw van 35 en niet meer dat kleine meisje van zestien

Lief klein meisje bedankt dat je aan mijn zijde stond toen het nodig was

Maar vertrouw jij nu maar op mij dat ik je meeneem hand in hand

Vanaf nu volg ik mijn kompas

En zorg ik er voor dat we samen eindigen in het beloofde land.