In lichte rust
In lichte rust
In lichte rust
wordt ik gedragen
met sluimerende kracht
zwerf ik ontprikkeld de dag door
gekoesterd
door jouw schaduw
traag verdwalend
verdoofd en teder
langs wolken die helen
en dansen langs zonnestralen
in die lichte rust
wordt ik gedragen
In lichte rust
wordt ik gedragen
met sluimerende kracht
zwerf ik ontprikkeld de dag door
gekoesterd
door jouw schaduw
traag verdwalend
verdoofd en teder
langs wolken die helen
en dansen langs zonnestralen
in die lichte rust
wordt ik gedragen
Reacties op dit gedicht
| september: | Woensdag, december 03, 2025 22:05 |
| Prachtig gevoel en woordenschets Compostje. Dat liefde bij je zal zijn. | |
| Ineke Dijkhuis: | Woensdag, december 03, 2025 18:27 |
| Heel mooi! | |
| Aquarel: | Woensdag, december 03, 2025 18:04 |
| Mooi, de rust en geluk in dit gedicht... Liefs, Aquarel |
|
| M-Rose: | Woensdag, december 03, 2025 10:38 |
| Wat kan een mens nog meer verlangen dan dansend langs zonnestralen Tot steeds opnieuw Gekoesterd en gedragen worden door de onuitputtelijke liefdeskracht |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Compostje |  
|
|
| Gecontroleerd door: Compostje | ||
| Gepubliceerd op: 03 december 2025 | ||
| Thema's: | ||